Վերլուծություն
Շատ հետարքրիր և ուսուցանող պատմվածք էր, որը կարծում եմ առաջնահերթ վերաբերվում էր կարծրատիպերին և մարդկանց ովքերվ վախենում են կողմնակի մարդկանց կարծիքներից և վերաբերմունքից:
Պատմությունը մի մարդու մասին է, ով անընդմեջ իրեն պահում է ինչպես պատյանի մեջ՝ ոչ ոքի հետ ոչ կարգին շբվում էր, ոչել՝ կիսվում առօրյայով, հետարքրքիր էր այն, որ նրա աշխատակիցները անընդմեջ նրան համուզում էին կյանքը փոխել, և նա վերջապես մտափոխվելով, ավելի մատնվեց խուճապի և նրան թվում էր, թե նրա ամեն մի խոսակցությունը, ամեն մի քայլը վերահսկվում է և նա կարող է ամոթանքի արժանանալ, և ամբողջ աշխարհը նրա մասին պետք է խոսեր: Վատ հոգևիճակում գտնվելու պատճառով նա ահացավ, բայց իրականում կարողացավ իր իրական պատյանը գտնել, որին երբեք ոչինչ չէր սպառնա, քանի որ արդեն մահացել էր:
Հայկ Թելունց 